Bir Bardak Dem

Çayı hep açık içerim. Her seferinde "bana açık doldur" derdim. O kadar güzel narin elleri vardı ki sırf dem doldursada içerdim ama haberi yoktu işte. Çay yapmasını da bilmezdi. Ama her içtiğimde dünyanın en güzel kadınının dünyanın en güzel çayı yaptığını söylerdim. Çünkü öyle hissederdim. O kahveyi çok severdi ama ne zaman ben gelsem çay demlerdi. Çayı da sevdiğimden değil o da bilirdi çayı çok sevmediğimi. Ama onun kurabiye teninde çay içmek çok hoşuma giderdi. Neden açık içiyorsun diye hiç sormazdı. "Ulan gözlerinin deminde bir de demli çay mı içeyim" diyeceğimio biliyordu sanki. Çay tiryakileri çayı anlayabilmek icin soğuk içerken ben onun gözlerinin tiryakisi olduğum icin soğuk içerdim. Gözlerinin demine dalar giderdim. Çayım soğurdu. Şimdi çayı sıcak ve demli içiyorum. O soğudu...